مسابقه بازآفرینی کارخانه سیمان ری

در طراحی محدوده توجه به کیفیت، سازگاری و تطابق فضا و فعالیت از اصلی‌ترین موارد موردنظر بوده است. در این راستا حصول کیفیت مناسب طراحی و به‌تبع آن ارتقاء کیفی فضا بر اساس معیارهای سرزندگی، معنی، سازگاری، خوانایی، انعطاف‌پذیری، دسترسی و کنترل و نظارت مدنظر قرار گرفت و ایدئوگرام طراحی با محوریت گرفتن سرخط‌ها از گذشته (حفظ هويت صنعتي و تاريخي مجموعه)، حفاظت از  بافت‌های موجود و ترکیب آن‌ها با فضاهای نو بنا نهاده شد. لذا تلاش شد تا با اضافه کردن المان‌هايی ساده و با مصالح و رنگ متفاوت روحی معاصر در کالبد قديمی کارخانه دميده شده و فضای بلااستفاده قدیم به فضایی دعوت‌کننده و جذاب بدل شود.

دراین‌بین اصلی‌ترین اِلِمان مجموعه يک پلازای شهری است که از شمال تا جنوب مجموعه کشيده شده و مانند چتری بر روی بخشی از ساختمان‌های قديمی مجموعه خواهد نشست. پله‌ها و مسیرهایی که از اين پلازا منشعب می‌شوند در طول کل پروژه ادامه پیداکرده و بخش‌های مختلف آن را به هم وصل نموده و ارتباطات کالبدی لازم را برقرار می‌نمایند.

اين پلازا با سادگی و اختصار که تنها يک خط افقی به بخش کوچکی از خط آسمان مجموعه اضافه می‌کند ، به‌مانند کودکی که در مقابل نسل‌های قبلی متواضع است تلاش دارد نو بودن خود را در سکوت ابراز کند.

اين پلازا که دسترسی به آن برای عموم رايگان است به‌مانند ايوانی است برای مخاطبین که بتوانند شهرری را در افقی نه‌چندان زير و نه‌چندان بالا نظاره کند. اين فضای جمعی شهری می‌تواند بستری برای رويدادهای کوچک و بزرگ جمعی در شهر با مخاطبينی از بافت اطراف تا گردشگران شهری و فرا شهری از ديگر شهرها يا کشورها باشد.

اين پلازا در شمال و جنوب به‌مانند سايه‌بانی در بالای ورودی شمالی و جنوبی قرار خواهد گرفت. و به سر در ورودی شمالی و جنوبی  هويتی  يکسان بخشیده و علامت و نام «پارک موزه سيمان ری» را بر خود حمل می‌کند. نمونه کوچک‌تر اين ايوان برای ورودی شرقی نيز تعریف ‌شده، این‌گونه هر سه ورودی مجموعه دارای هويتی يکسان، معاصر و خوانا خواهند بود تا عليرغم پيچيدگی فضايی کلی مجموعه گردشگران از هر سمت که وارد مجموعه شده باشند، به‌راحتی راه خود را به داخل مجموعه بيابند.

ايجاد سه دسترسی اصلی در شمال، جنوب و شرق، و ايجاد پارکينگ‌هايی در نزديکی هر يک اين امکان را می‌دهد که بازديدکنندگان از مسيرهای مختلف بتوانند با توجه به مسير خود و يا بخشی از مجموعه که به هدف آن آمده‌اند وارد سايت شده، از ترافيک ماشين در بيرون از مجموعه و ترافيک و تجمع پياده در داخل مجموعه در زمان رويدادهای خاص جلوگيری شود و جمعيت به‌طور متوازن در سايت پخش شوند.

با توجه به بافت اطراف کارخانه که بخشی از آن در شرق بافت مسکونی و بخشی در جنوب با ساخت‌وسازهای باکیفیت بسيار نازل استقرار دارد که در راستای بهسازی بافت فرسوده و کم کیفیت که پيشنهاد می‌گردد با تملک و تخريب اين بخش از ساخت‌وسازهای غیررسمی در ضلع جنوب مجموعه به پهنه ای دست ‌یابیم که هم به لحاظ پدافند غیرعامل و در زمان اضطرار بتواند مورد استفاده قرار گيرد.  اين فضا به همراه پارکينگ جنوب شرقی که در طرح مشخص ‌شده پهنه‌ای پيوسته با دژ رشکان را ايجاد می‌کند که از منظر بصری جذاب بوده و  از اين طريق بسياری از بازديدکنندگان هر مجموعه را به مجموعه ديگر دعوت خواهد کرد و....

در ضلع شمالی مجموعه نيز در ايده پيشنهادی تلاش بر اين شده که حداکثر اتصال با بافت شهری ايجاد شود. سوله‌ای که در  شمال غربی مجموعه قرارگرفته در وسط شامل فضای حراست بوده و امکان ورود به مجموعه را  می‌دهد ولی در سمت شرقی تبديل به کافه و رستورانی می‌شود که کاملاً در خدمت شهر بوده و برای ورود و استفاده از آن نيازی به ورود به مجموعه پارک موزه سيمان ندارد. اين رستوران که طبیعتاً با الهام از هويت صنعتی مجموعه طراحی خواهد شد، می‌تواند محرکی باشد براي ايجاد کنجکاوی و دعوت افراد بيشتر به بازديد از مجموعه، علاوه بر اين بازدهی اقتصادی آن نيز می‌تواند جزئی از مخارج مجموعه را تأمین کند.

در سمت ديگر حراست نيز فضايی کارگاهی در اختيار هنرمندان و يا صنعتگران خرد خواهد بود که در کنار فضای باز غربی آن می‌توانند امکان فروش محصولات خود را در روزهای خاص يا رويدادهای تقويمی به فروش رسانند. در بخش شمال شرقی مجموعه نيز پارکينگ عمومی در خدمت شهر بوده و می‌تواند ميزبان کسانی باشد که برای استفاده از امکانات اين بخش از مجموعه وارد آن شده‌اند.

در جنوب پارکينگ فضاهای قديمی اداری و بافت مسکونی غربی مجموعه تبديل به هتلی اقتصادی شده و  به‌گونه‌ای طراحی و بهره‌برداری خواهند شد که در کلاس اقتصادی پاسخگوی نیاز زائران و گردشگران با درآمدهای گوناگون باشد. اين نيز عملکرد ديگری است که با توجه به کمبود آن در شهرری، اين مجموعه به شهر هديه خواهد داد.