Diba Tensile Arcitecure

طراحی ساختمان وزارت نفت

در طراحی ساختمان وزارت نفت، توجه به زمینه (context) شهری و هویت ساختمان قدیمی وزارت نفت بعنوان اولین بلندترین آسمانخراش کشور و ارزش نهادن به روایت تاریخی خیابان طالقانی بعنوان نقطه ی عطف بخشی از تحولات بافت شهری تهران از اهمیت بسیار برخوردار بوده است. بر این اساس ساختمان جدید بدون خودنمایی در هیبت و ارتفاع ، متواضعانه، با شکل دادن فرم افقی کشیده در بدنه ی این خیابان با تباینی نرم خود را نشان می دهد و توجه مخاطبین را فرا میخواند. از سوی دیگر بهره گیری از برخی تناسبات و تقسیم بندی ها در نمای این ساختمان، رشته ی تداوم خاطره‌ی ساختمان های همان دوره تاریخی در دوران امروز است. در طراحی معماری این بنا که در بخش هایی متأثر از دوران تاریخی ساخت وزارت نفت قدیم (دهه‌ی ۴۰) می‌باشد، تأکید بر نقش صنعتی عنصر نفت در سازه ی اکسپوز پیشنهادی بوده است. بر این اساس اگر چه در طراحی نمای جنوبی، الهاماتی از فرم معماری ساختمان قدیم به چشم می خورد اما نمای شمالی با عریان ساختن سازه ی خویش بر ماهیت صنعتی بودن نفت تأکید دارد. افزون بر این با طراحی پلان آزاد و ایجاد پویایی و بازیگون بودن فضاهای داخلی که نقطه ی مقابل سادگی و بسته بودن نمای اصلی بنا می باشد سعی در ایجاد احساس لذت ناشی از کشف فضا در درون بوده است. این در حالی ست که به کار بستن شیوه های نوین و تکنولوژی در سازه ساختمان و توجه به تحقق هدف معماری پایدار، روح امروزگان در کالبد ساختمان جدید خواهد بود. ساختمان وزارت نفت اگر چه ماهیت وجودی خویش را از عنوان یک سوخت فسیلی وام دار است، در بهره گیری از شیوه های نوین ساخت و بهره برداری با رویکرد تحقق پایداری زیست محیطی به نمادی از این پارادوکس تبدیل می گردد. حفظ درختان و پوشش گیاهی موجود در سایت که بعنوان نمادی از اهمیت درختان در تداوم حیات بشریت می باشد در کنار ساختمان بزرگ وزات نفت به خوبی اهمیت این عنصر را به رخ می کشد.

این طرح که حاصل همکاری گروه دیبا و مهندسین مشاور شارستان بود موفق به دریافت عنوان دوم در مسابقه طراحی ساختمان وزارت نفت گردید.