مهم‌ترین ویژگی‌های محیطی سازه‌های پارچه‌ای

سازه‌های پارچه‌ای ویژگی‌های محیطی مختلفی دارند از مهم‌ترین خصوصیات محیطی سازه‌های چادری می‌توان به امکان بازیافت متریال، روشنایی و حرارت نام برد. این سازه‌ها از ابتدای استفاده از آنها در گرم‌ترین مناطق بیابانی و سردترین نواحی قطبی به عنوان سایبان و سرپناه و همچنین پیشینه سازه ‌های چادری در جوامع و شرایط جوی متفاوت، و اینکه انسان‌های اولیه از امکانات موجود در طبیعت، برای بهبود سخت‌ترین شرایط زندگی استفاده می‌کردند.

ویژگی حرارتی سازه های پارچه ای

یک پوسته ی معماری بیشتر یک فیلتر است تا یک مانع در مقابل شرایط جوی. این پوسته در حقیقت شرایط آب و هوایی بیرون را تعدیل می کند. در شرایط آب و هوایی سرد، بیشترین نگرانی ناشی از اتلاف حرارتی زیاد از پوسته است.

پوسته ها دارای وزن کم و ویژگی عایق بندی ضعیف هستند.

سازه های پارچه ای به سرعت در اثر تابش اندک نور خورشید، گرم می شوند.

این سازه ها به سرعت با کاهش دمای بیرون، سرد می شوند.

روشنایی

نور، برای درک فضا در معماری بسیار مهم است. بهترین بهره وری از انژری خورشید، آن است که از نور روز جهت روشنایی ساختمان استفاده شود. ساختمان‌های متداول، تنها امکان نورگیری از اطراف را دارند. فضاهایی که با پوسته هایی با قابلیت نفوذ نور پوشیده می شوند، عموما بسیار بیشتر از نور روز استفاده می کنند.

به جهت آنکه بسیاری از سازه های پارچه ای نور را از خود عبور می دهند (میزان نفوذ نور پارچه ها به جنس و استحکام آن وابسته است)، سقف هایی از این جنس، اجازه می دهند تا نور زیادی به داخل ساختمان وارد شود. پارچه ها و فویل ها همانند یک پخش کننده نور و فیلتر عمل می کنند و طول موج های مشخصی را جذب و یا منعکس می کنند.

بازیافت

قابلیت بازیافت مصالح ساختمانی، در حال تبدیل شدن به یک مشکل بزرگ است.

طول عمر یک پارچه ی روکش دار بین ۱۵ تا ۳۰ سال است.

در حال حاضر، برای بعضی پارچه های بدون روکش و ورقه ها، روش بازیافت کامل وجود دارد. فراری و سولوی فرایند Vinyloop را با موفقیت استفاده کردند. ابتدا پارچه ی روکش دار استفاده شده به قطعات کوچک ریز می شود، پلی استر و PVC از هم جدا می شوند و نهایتا پودر PVC و پارچه‌ی پلی استر خواهیم داشت.

برای خواندن کامل این مقاله فایل آن را دانلود نمایید.