پارک نوآوری و فناوری صنعت نفت “دانشکده صنعت نفت”

پارک نوآوری و فناوری صنعت نفت "دانشکده صنعت نفت" واقع در منطقه ۲ تهران، یکی از ساختمان‌ های قدیمی این منطقه به حساب می آید که شامل چهار طبقه روی زمین و یک طبقه زیرزمین می‌باشد. با گذر زمان و پیشرفت تکنولوژی و رشد خلاقیت و نوآوری و نیاز اجتماع به داشتن فضاهای کار جمعی، نظر به این شد تا با ایجاد فضاهایی برای طبقه خلاق و مستعد، زمینه برای توسعه و رشد فناوری فراهم شود.

پارک نوآوری و فناوری صنعت نفت شعبه دانشکده، فضایی برای استقرار گروه های تحقیقاتی و استارت آپی خواهد بود و با رویکردی طراحی شده تا تمامی نیازهای فضایی را، با معماری امروزی این شکل از فضاها، دارا باشد. دفاتر، فضای کار جمعی، فضاهای استراحت با مبلمان انعطاف پذیر، اتاقکهای صحبت با تلفن و ... همه به گونه ای طراحی شده اند تا با همکاری با سایر طبقات، مجموعه ای کامل و مستقل را تشکیل دهند و افرادی که در این مرکز مستقر می شوند بتوانند تجربه فضای خوشایندی در طول فعالیت خود داشته باشند.

هدف از طراحی این فضا، ایجاد اتمسفری جذاب و پویا و نوین برای طبقه خلاق و مستعد در پیشرفت تکنولوژی بوده است. فضایی برای ظهور استعدادها و نبوغ افراد کارآمد که در آن امکان مشارکت جمعی و تبادل ایده ها و انجام آزمایشات به راحتی میسر باشد. احترام به هویت و قدمت بنا، درعین استفاده از مصالح نوین، کاملا مشهود است و اهمیت این مسئله را یادآور می شود که این تقابل به گونه ای جالب، نظر کاربران را به خود خیره خواهد کرد.

محدوده فعالیت شرکت دیبا ، طبقه چهارم است که کاربران این طبقه می توانند از امکانات طبقات زیرزمین تا سوم که شامل سلف دانشکده، کتابخانه، کلاس و اتاق های کنفرانس است، استفاده کنند. لذا در طراحی طبقه چهارم، بیشتر مساحت به فضاهای کاری اختصاص

اده شده است تا در صورت نیاز، کاربران از خدمات طبقات دیگر استفاده کنند.

رویکردها و استراتژی های طراحی دانشکده صنعت نفت

در طراحی این مرکز، تلاش بر این بود تا فضا به گونه ای تقسیم بندی شود که پاسخگوی تمام نیازهای افراد باشد. به گونه ای که هنگام استقرار در مجموعه، کمترین نیاز را به بیرون مجموعه داشته باشند. علاوه بر این، فضا طوری سازماندهی شود که حس پویایی و جذابیت کار تیمی را در افراد تشدید کند. لذا با توجه به این موارد، رویکردها و استراتژی هایی در طراحی این مجموعه در نظر گرفته شده است که در ادامه، به مواردی از آن می‌پردازیم.

حفظ ساختار کالبدی و تداوم حافظه تاریخی تا حد امکان

حفظ فضای سبز و محوطه باز پیرامونی بنا

شفافیت و ارتباط بصری فضاهای داخلی

استفاده از گرافیک محیطی، رنگ و نور

توجه به جنبه های خلاقانه استفاده از فضا و توجه به تحرک و پویایی کاربران فضا

تعامل بین فضاهای کاری و سرگرمی

جانمایی مناسب فضاها با توجه به سطح سکوت و صدا

کنترل سطح صدا در فضاهای شلوغ با استفاده از نمد

حداکثر بهره مندی از نور روز

سیرکولاسیون بهینه در فضا

کیفیت فضایی مناسب با رویکرد تأمین آسایش و راحتی جهت مانایی و انگیزش بیشتر کاربران

تشویق افراد به تعامل و کار گروهی